آقاي (...) سلام. خوشحالم که تشريف مياريد اينجا. شرمنده ام که نظر خصوصي شما را آشکار کردم. ولي واقعيتش نمدانم راه ديگري براي جواب دادن به نظرات شما ندارم. شما اينجا نظري مي دهيد ولي من نميدانم کجا بايد به شما جواب بدهم که به آشکار کردن نظرتان نيانجامد. پيشنهاد ميکنم وبلاگ خودتان را معرفي کنيد من در خدمت شما هستم. به هر حال شما مي توانيد وبلاگ رسمي بنده هم تشريف بياريد. اينجا هم در خدمت هستم.

سلام واحترام

ناشناسي براي يک وبلاگ نويس معنا ندارد ،کافي است ادرسهاي اينترنتي راچک کنيد که استاد مهندس ما حتما چنين ميکند اما اگر واقعا ناشناس ميبودم چقدر حرف ميزدم واينکه بالاخره ميگويم را از خود شما اموخته ام ،شما معتقديد حرف نزدن سخت تر است .

سلام وادب

اول:ماهي را هر وقت از اب بگيرند تازه نيست به نظرم اين ضرب المثل مشکل فلسفي داره.

دوم:ميترسم حرف بزنم ...

سوم:باز هم ميترسم ...

سلام وادب

اينجا رو تازه ديدم ،چقدر جالبه تو دنياي واقعي که نميشه با شما سخن گفت ولي فکر کنم اينجا جاي نسبتا امني است البته اميدوارم واما بعد ،اين بحث خيلي مهميه ،من ميگم ما نبايد بترسيم ،بايد هموني باشيم که واقعا هستيم ،ترسيدن ودر پي اون دروغ گفتن خيلي بدتر از همه بلاهايي است که در اثر پوشيدن لباس مورد علاقمون بر سرمون ميادواز همه بدتر تحمل حس مجبور بودن و ازاد نبودن است من که زير بار نميرم اميدوارم شما هم يک روز همون لباسي رو بپوشيد که دوستش داريد.

حضرت استاد سلام. رياکاري يعني دروغ به ديگران و به خود و دروغ يعني ترس از آشکار شدن واقعيت من فکر ميکنم اين که شما اشاره کرده ايد تآثير بسيار بدي در جوامع ميگذارد

سلام. اين را هم بايد گفت که ممکن است سنت آن اندازه مهم باشه و تاثيرگذار که آدم حتي وقتي تنهاست هم نتونه اوني باشه که ميخواد.

ميدونيد از يه زاويه که به موضوع نگاه مي کنم مبينيم که ما خيلي هامون براي مردم زندگي مي کنيم. بخاطر حرف مردم. و اين نه تنها بده که رياکارانه و تهوع آوره.

ولي از طرف ديگه رفتاري مثل لباس پوشيدن يه رفتار کاملا اجتماعيه . من تو خون? خودم هرجور که بخوام لباس مي پوشم ولي در سطح اجتماع قضيه فرق ميکنه. من تو اجتماع "بايد" از سر مسئوليتهاي اخلاقي اي که دارم لباسي متناسب با شأنم، موقعيتم و جايگاهي که درش هستم بپوشم. اين خيلي بدم نيست و اتفاقا نشان دهنده ي شعور اجتماعي من ِ نوعيه.

مثال ميزنم: ما خانوم هيلاري کلينتون رو هميشه با کت و شلوار ديديم. آيا اون مجبوره کت و شلوار بپوشه؟ معلومه که نه. و تازه کت و شلوار بالنسبه به لباسهاي راحت اونا عذاب اوره. ولي اون خودشو ملزم مي کنه به پوشيدن لباس رسمي. چون موقعيتش اينطور اقتضا مي کنه. موقعيت اجتماعيش.

حالا ما توي ايران به جز موقعيت اجتماعي يه سري اقتضائات ديني ام داريم. بعضيهامونم که آدمهاي بيشتر اخلاقي اي هستند اخلاق رو هم ضميم? اين الزامات مي کنند.

اگر کسي با فهم نسبت به اين مسائل طور خاصي لباس بپوشه بد که نيست هيچي بلکه نشان دهند? فهم و شعور بالاي اون فرده.

البته قبول دارم که اگر پشت لباس پوشيدن ما اون فهم نباشه و صرفا از سر استيصال و ناچاري طور خاصي لباس بپوشيم واقعا زندگي زجرآور ميشه.

باز مثال ميزنم: دوستي دارم که چادريه. چادرشو دوست نداره. هميشه هم ميگه منتظر يه موقعيتم که درش بيارم. به چادرش اعتقاد نداره. به خاطر موقعيت اجتماعي و مذهبي خانواده ش مجبوره چادر بپوشه. از طرف ديگه کسي رو مي شناسم که با عشق چادر سر ميکنه. هرچند بي اندازه سختشه ولي با علم به تکليف ديني-اخلاقي-اجتماعيش حجاب داره و از حجابش لذت ميبره.

دوبرابر پست شما کامنت گذاشتم!

و در ضمن پستتان حس و حال از فرنگ برگشتگي داشت!

سلام ،بالاخره بعد از چندي انتظار چشممون به پست جديدتون روشن شد!

من فکر مي کنم رفتارم همين باشه ،اما طرز لباس پوشيدنم فرق مي کرد ،حتما!چون من از رنگ مشکي بدم مي ياد ،اما مناسب ترين رنگ براي حفظ حجاب در جامعه ي ما هست ،به نظر من!والبته که اين موضوع سرزندگي و نشاط رو مي گيره.